تأثیر آموزش های شناختی- رفتاری بر بهبود کیفیت زندگی بیماران قلبی

مقدمه: با توجه به اهمیت کیفیت زندگی در بیماری های مزمن، و نقش آموزش در بهبود آن، این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش های شناختی- رفتاری بر بهبود کیفیت زندگی بیماران قلبی- عروقی در شهر اصفهان انجام شد. روش ها: در این پژوهش تجربی، نمونه مورد مطالعه 56 نفر از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان چمران و مرکز تحقیقات قلب و عروق اصفهان بودند که به صورت تصادفی گزینش، و با روش تخصیص تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. گروه تجربی در طی هشت جلسه دو ساعته، به صورت گروهی، آموزش دیدند. هر دو گروه آزمودنی ها پرسشنامه کیفیت زندگی مک نیو ویژه بیماران قلبی را قبل از شروع آموزش و دو هفته پس از پایان آموزش تکمیل نمودند. برخی اطلاعات جمعیت شناختی آزمودنی ها نیز به همراه پرسشنامه اصلی جمع آوری شد.تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss و از طریق آزمون های آماری، t مستقل، مجذور کای و کولموگروف اسمیرینف و تحلیل کواریانس انجام شد. نتایج: آموزش های شناختی- رفتاری با شاهد اثر احتمالی پیش آزمون در سه خرده مقیاس کیفیت زندگی و نمره کل کیفیت زندگی تأثیر معنی دار داشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد بهره گیری از مداخلات شناختی- رفتاری شیوه مناسبی برای بهبود کیفیت زندگی بیماران قلبی در کنار سایر درمان های پزشکی می باشد.